Zbiór pism teatralnych Łesia Kurbasa — wybitnego ukraińskiego reformatora i twórcy teatru, aktora i reżysera, założyciela trzech teatrów: Młodego Teatru, Kyjdramte i Berezilu.
Ostatnie egzemplarze!
Data dostępności:
Publikacja stanowi zbiór pism teatralnych Łesia Kurbasa — wybitnego ukraińskiego reformatora i twórcy teatru, aktora i reżysera, założyciela trzech teatrów: Młodego Teatru, Kyjdramte i Berezilu. Teksty źródłowe w większości stanowią stenogramy z posiedzeń sztabu reżyserskiego, wykładów o reżyserii i praktyce scenicznej, jak również artykuły publikowane przez Kurbasa w gazetach oraz teksty jego współautorstwa, a także zredagowane relacje osób trzecich. Zostały one ułożone według dominującego tematu, tak by ułatwić polskiemu czytelnikowi poruszanie się po arcybogatej, ale również arcytrudnej, spuściźnie Łesia Kurbasa. Teksty źródłowe są opatrzone przypisami i poprzedzone wstępem autorstwa Anny Korzeniowskiej-Bihun.
Edycja pism teatralnych Łesia Kurbasa jest książką niezwykłą z dwóch powodów. Po pierwsze opowiada o dziele, które w polskim kręgu kulturowym jest mało znane. Po drugie jest to fascynująca opowieść o procesie twórczym: polska edycja opiera się bowiem nie na zamkniętym, zbadanym i kanonicznym dziele, lecz na dorobku rozproszonym, interpretacjach niedomkniętych. Warto zauważyć, że język Kurbasa nie jest językiem jasnym, a poszczególne wywody cechuje nie zawsze przejrzysta wewnętrzna struktura i logika. Zważywszy na to, że niektóre fragmenty jego dzieła nie są klarowne, przygotowanie polskiej edycji, przedzieranie się przez gąszcz źródeł oraz tworzonej na użytek wewnętrzny terminologii musiało być żmudną pracą. […] Materiał źródłowy przysparza bowiem problemów kilku rodzajów — translatologicznych (zrozumienie i przetłumaczenie nie zawsze zrozumiałych pojęć i terminów, którymi posługiwał się artysta), edytorskich (ustalenie tekstów źródłowych, na które w czasie swych wykładów powoływał się reżyser) oraz erudycyjnych (zidentyfikowanie osób, o których wspominał). […] Redaktorka definiuje status tekstu, osadzając go w tradycji polskich edycji teatrologicznych, oprowadzając czytelnika po zestawie materiałów źródłowych. Cały aparat edytorski, w tym starannie opracowany indeks osobowy, nie tylko ułatwia orientację w tomie i poruszanie się po bogatej spuściźnie Łesia Kurbasa, lecz świadczy też o uwzględnieniu interesów polskiego odbiorcy mniej obeznanego z historią teatru ukraińskiego.
Wstęp
TEATRY
Młody Teatr (geneza – zadania – drogi)
Statut Towarzystwa Wzajemnego Zaufania „Młody Teatr w Kijowie”
Odezwa do obywateli
Odezwa „Młodego Teatru” do spółdzielców
Protest „Młodego Teatru”
Młody Teatr do swych widzów
Do grupy Towarzystwa „Młody Teatr”
Na krawędzi. O Młodym Teatrze
Niezależne Studio przy Młodym Teatrze w Kijowie
Drogi Berezilu i problemy faktury
Berezil
Zadania i drogi Berezilu
Berezil a teatr ukraiński dzisiaj
Żądania sztabu reżyserskiego Berezilu odnośnie do budowy teatru nowego typu
IDEE
Psychologizm na scenie. Konspekt wykładu dla neofitów
Estetyzm
Zasada peretworennia jako jeden ze środków w ujawnianiu dogłębnej istoty życia
Teatr i widz
Teatr wpływu akcentowanego
Teatr przejawu akcentowanego
Rola światopoglądu i idei w sztuce
Przeznaczenie społeczne dzieła sztuki i etapy rozwoju teatrów współczesnych. Młody Teatr
Przyczynki do teorii akcentowania przestrzennego i rzeczywistości scenicznej
Kwestia przestrzeni, czasu i rytmu w sztuce
Rytm jako fundament sztuki teatru
SPEKTAKLE
Prolog z błaznem
Tragedia Sofoklesa Edyp król
Szopka Bożonarodzeniowa
Hajdamacy. Uwagi ogólne Łesia Kurbasa
Wstępny wykład o inscenizacji Złotych flaków Fernanda Crommelyncka
Wstępna pogadanka o inscenizacji sztuki Georga Büchnera Woyzeck
Uwagi do inscenizacji sztuki Mykoły Kulisza Ludowy Małachij
O spektaklu Pociąg pancerny 14-69 wystawionym przez Borysa Tiahnę
O Dyktaturze Iwana Mykytenki
Dyktatura w teatrze Berezil
SZTUKA REŻYSERII
Z dziennika reżysera
Analiza sztuki jako problem teatralny. Indukcja i dedukcja
Aspekt i gatunki teatralne. Wykład pierwszy
Aspekt i gatunki teatralne. Wykład drugi
Zasady przestrzenności w budowie układu scenicznego
Wychowanie niezależnego, myślącego, twórczego i aktywnego reżysera
ROZUMNY ARLEKIN
Temat dnia
List teatralny
Jak formułować pryncypia teatru współczesnego?
Kwestia idei i formy
Aktor w naszym systemie pracy nad rolą
Metoda pracy aktora
Ustawienie oddechu a sztuka aktora
Występy na zajęciach z recytacji. Etiudy. Ćwiczenia mimodramatyczne
Artysta jest sam dla siebie reżyserem
Sztuka wypowiadania słowa
NARODOWA EUROPEJSKOŚĆ
Z przemyśleń i projektów
Bałamutne hasła
Nowy dramat niemiecki
Relacja z podróży do Charkowa i Moskwy
Życie teatralne za granicą
Indeks
Publikacja ukazała się w ramach serii Odzyskana awangarda, i jest finansowana w ramach programu Ministra Edukacji i Nauki pod nazwą „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki.”
Erudycyjny esej o nieoczywistych związkach teatru i morza, sceny i żywiołu wody w twórczości Jerzego Grzegorzewskiego. Córka reżysera, dramatopisarka znana m.in. z Ifigenii i Migreny, operuje tu językiem gęstym, pełnym intelektualnych nawiązań, a zarazem poetyckim, literacko fascynującym.
Druga część monografii o scenicznym „przepisywaniu” Dziadów skupiona na przedstawieniach powstałych po 1989 roku. Część pierwsza, głośna Cela Konrada ukazała się w 1998 roku.