Ostatnie egzemplarze!
Data dostępności:
Praca Marzyć znaczy tworzyć… Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu 1976-2007 ma charakter historycznoteatralny. Jej głównym założeniem i ambicją było
prześledzenie dziejów jedynej zawodowej sceny, działającej w ponad dwustutysięcznym mieście – Teatru Powszechnego im. Jana Kochanowskiego.
Celem rozprawy była dokumentacja, przygotowanie opracowania, którego radomski teatr, podobnie jak wiele innych scen w kraju do tej pory nie miał. Założeniem wyjściowym było zrekonstruowanie funkcjonowania Teatru Powszechnego w Radomiu nie tylko jako zjawiska artystycznego, ale także jako instytucji. Jest to powód, dla którego – obok prezentacji dokonań artystycznych – stosunkowo wiele miejsca w rozprawie poświęcono kwestiom finansowania,
opisem uwarunkowań (zarówno materialnych, jak i technicznych), mających wpływ na ostateczny kształt repertuaru. Staraniem autorki było udokumentowanie faktów, przybliżenie atmosfery, która
panowała w i wokół teatru, odtworzenie warunków i reguł prowadzenia teatru w zmieniających się warunkach społeczno-politycznych.
Selekcjonując materiały, opisując spektakle, wydarzenia i ludzi związanych z teatrem w Radomiu, autorka poszukiwała odpowiedzi na kilka zasadniczych pytań:
• czym charakteryzowały się i różniły między sobą poszczególne dyrekcje?
• w jaki sposób układano repertuar?
• jak wyglądały najgłośniejsze radomskie przedstawienia?
• co pisali o nich krytycy?
• jak reagowała na nie publiczność?
• jak kształtował się i zmieniał zespół?
• w jaki sposób i w jakim zakresie okoliczności pozateatralne wpływały na codzienność tej
sceny?
Całość otwiera kilkustronicowy szkic, w skrótowy sposób prezentujący życie teatralne Radomia, począwszy od działalności pijarskiego teatru szkolnego w I poł. XVIII w., poprzez wizyty wędrownych trup, podejmowane w XIX w. próby uruchomienia stałej profesjonalnej sceny w mieście, po połowę lat 70-tych XX w., kiedy marzenia radomian o własnym teatrze zaczęły z wolna przybierać coraz bardziej realny kształt.
To obszerne fragmenty jej rozprawy doktorskiej, którą autorka obroniła w maju tego roku na KUL. Na co dzień Anna Kulpa jest kierownikiem literackim w radomskim Teatrze.
dziennikteatralny.pl
Pismo "Studia Teatralne Europy Środkowo-Wschodniej" szczególną uwagę będzie poświęcać dramaturgii oraz teatrowi krajów Europy Środkowo-Wschodniej.
Książka Twarze nowoczesności: Marivaux – Watteau – Baudelaire – Ibsen – Strindberg – Rimbaud –Wyspiański – Witkacy – Regamey z różnych powodów powstawała przez wiele lat. Stanowi jednak całość o przemyślanym tytule, w którym nieprzypadkowo pojawia się słowo "twarze".
Zbiór pism teatralnych Łesia Kurbasa — wybitnego ukraińskiego reformatora i twórcy teatru, aktora i reżysera, założyciela trzech teatrów: Młodego Teatru, Kyjdramte i Berezilu.