Zbiór szkiców, z których wyłania się bardzo drobiazgowa – a przy tym fascynująca – mapa przedstawień Jerzego Grzegorzewskiego. Jej autorka Ewa Bułhak jest stróżem twórczości teatralnej reżysera.
Ostatnie egzemplarze!
Data dostępności:
Legenda Grzegorzewskiego to zbiór szkiców, z których wyłania się bardzo drobiazgowa – a przy tym fascynująca – mapa przedstawień Jerzego Grzegorzewskiego. Jej autorka Ewa Bułhak jest stróżem twórczości teatralnej reżysera. Tak jak poeta świat, tak ona od lat obserwuje, bada, analizuje, interpretuje, archiwizuje, prezentuje, a także edytuje dzieło Grzegorzewskiego. Jest to zajmujący i wnikliwy opis ożywionych na powrót scen i całych teatralnych sekwencji, wsparty ciekawą refleksją, rozwijaną zazwyczaj ze współczesnej perspektywy.
Z początku może nam się jednak wydawać, że autorka prezentuje Grzegorzewskiego jako artystę mało komunikatywnego, kapryśnego, ignorującego tradycyjne metody twórcze i naruszającego teatralne hierarchie. Zagłębiając się w lekturze, uświadamiamy sobie, że interesuje ją coś zupełnie innego. Działa jak kartografowie, dokumentując terytorium i odwzorowując je na mapie za pomocą systemu znaków. Widzimy konstelację spektakli, szczegółowo prezentującą i poddającą refleksji kluczowe dla reżysera rozwiązania sceniczne. Bułhak zestawia także ze sobą ciekawe i oryginalne motywy wykorzystywane w przytaczanych spektaklach, takie jak zwierzęta pojawiające się w teatrze Grzegorzewskiego, dźwięki rozbrzmiewające w jego spektaklach, ulubione tańce czy ożywiane na różne sposoby metafory „Deus ex machina”. Ten skomplikowany pejzaż artystyczny wielkiego reżysera Bułhak nie tylko widziała na własne oczy, ale często wspólnie z nim przemierzała szlaki, na bieżąco budując archiwum wspólnych wędrówek.
Ewa Bułhak – reżyserka teatralna i eseistka. Publikowała m.in. w „Odrze”, „Nowych Książkach”, „Didaskaliach”, „Twórczości”, „Teatrze” oraz programach Teatru Studio i Teatru Narodowego. Z Jerzym Grzegorzewskim współpracowała jako konsultant i reżyser (artysta projektował scenografię do jej przedstawień: Stara kobieta wysiaduje Tadeusza Różewicza, 1974; Emigranci Sławomira Mrożka, 1979; Antygona Sofoklesa, 1984; Ofiary obowiązku Eugène’a Ionesco, 1993). W 2005 roku wydała książkę Palę Paryż i wyjeżdżam. Wywiady z Jerzym Grzegorzewskim, a w latach 2012–2018 – wspólnie z Mateuszem Żurawskim – trzy tomy scenariuszy autorskich Grzegorzewskiego Warjacje, Improwizacje, Rekonstrukcje.
Nota opracowana na podstawie recenzji wydawniczej autorstwa Jacka Kopcińskiego.
„Gotki” Artura Pałygi rozgrywają się współcześnie, na polskiej wsi o znaczącej nazwie Męcz, w domu umierającej Stanisławy, którą opiekuje się niemłoda już córka Lutka.
Pokłosie ogólnopolskiej konferencji naukowej, która odbyła się 14 listopada 2019 w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza z okazji 90 rocznicy urodzin Konrada Swinarskiego (1929–1975).
To napisany z pasją i czułością, rozpięty między ironią a pogłębioną psychologiczną analizą inteligentny dramat o słabości, wynikającej nie z ułomności czy lichoty charakteru, ale z poddania się przygniatającej nijakością codzienności.
Zagadnienia dramatu awangardowego oraz awangardy teatralnej stanowiły ważny nurt badań zmarłej przedwcześnie Ewy Guderian-Czaplińskiej, związanej przez całe życie naukowe i zawodowe z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W niniejszym tomie zgromadzono najważniejsze jej teksty dotyczące nowatorskich działań artystycznych – polskich i...