Imponująca wiedza i erudycja autorki, wsparte rozległością lektur, pozwoliły jej na kreślenie wielkiego tła kulturowego, na którym pozycja komedii – zmieniająca się w różnych epokach – jest przez nią przedstawiana. Pozwala to przede wszystkim na zobaczenie i wydobycie oraz podkreślenie znaczenia komedii, jakie miała dla rozwoju nie tylko innych gatunków literackich, ale i innych sztuk. W tym przede wszystkim teatru, z którym komedia związała się najbardziej, wpływając na konwencje, styl gry i inscenizacji, a także przemieniając widownię.

To zafascynowanie autorki gatunkiem wyrasta z przekonania, że to właśnie niedoceniania przez „poważną” literaturę komedia – w swojej zmienności, otwartości, migotliwości – jest jednym z najlepszych środków do „uobecniania dziejowego”, jak określa to, używając terminu Martina Heideggera. Autorka uważa, że to właśnie zdolność do przekształcenia i zmiany, przystosowania zadecydowała o trwałości komedii jako gatunku, „powołując do życia niemożliwą do opanowania mozaikę tekstów”. Dlatego nie tworzy jednej definicji. Uważa, że każda epoka i każda kultura inaczej wyznaczały jej kontur, który zmieniał się pod naciskiem różnych prądów, orientacji estetycznych, ideologii, nawet praktyk twórczych.

Książka ma podwójną narrację: narracja linearna jako opowieść o ­dziejach gatunku poświęcona jest ogólnym prawidłom przebiegu procesu przemian komedii i składających się nań prądów; nie dążąc do syntezy czy kompletnej monografii, przyjmuje postać opowiadania otwartego na uzupełnienia i dopowiedzenia, którymi są „rozsypane opowiadania w opowiadaniu” – krótkie notatki, miniatury narracyjne, szkice, drobne okruchy historii, które można czytać w dowolnej konfiguracji.

Pierwszy tom Dziejów komedii polskiej obejmuje dwie rozległe epoki, w jakich kształtowały się u nas odmiany tego gatunku. W okresie dawnej Polski Autorka śledzi jej dwie odmiany: elitarno­‑dworską i inteligencko­‑plebejską; natomiast oświeceniowe przejście do nowoczesności przynosi wskazanie ­fundamentów polskiej komedii w formule ­klasycystycznej, jej funkcję ­zwierciadła obyczajów na scenie publicznej, a także przypisanie komedii nie tylko funkcji rozrywkowej, ale i politycznej.

O autorce

Profesor Dobrochna Ratajczakowa zajmuje się badaniami nad dramatem, teatrem i widowiskami kulturowymi, ale metody, jakimi się posługuje, przekraczają granice dyscyplin, a nawet dziedzin naukowych. Na dramat potrafi bowiem patrzeć z perspektywy quinta essentia – pieniądza, który staje się tragarzem akcji i postaci złączonych w planie fabuły. Opisując fenomen paryskich bulwarów w XVIII wieku, traktuje przedstawienie jako efekt procesu produkcji teatralnej poddanej prawom podaży i popytu. Zajmując się twórczością dramatopisarzy, widzi ją zawsze nie tylko w perspektywie jednostkowej biografii, ale na tle doświadczeń i gustów całego pokolenia. Sprawia to, że lektura prac Dobrochny Ratajczakowej staje się dla czytelnika wspaniałą przygodą intelektualną. Można tego zasmakować w licznych publikacjach książkowych: Teatr Artystyczny Bolesława Leśmiana: z problemów przełomu artystycznego w Polsce (1893–1913) (Wrocław 1979), Fotel recenzenta (Poznań 1981), ­Przestrzeń w ­dramacie i dramat w przestrzeni teatru (Poznań 1985), Komedia oświeconych (1752–1795) (Warszawa 1993), Obrazy narodowe w dramacie i teatrze (Wrocław 1994), Galeria gatunków widowiskowych, teatralnych i dramatycznych (Poznań 2015) oraz w niemal pięciuset ­artykułach, których zaledwie niewielka część zebrana została w dwutomowej publikacji W ­krysztale i w płomieniu (Wrocław 2006).

Spis treści

Krótki wstęp do długiej książki   7

Część pierwsza. Komedia dawnej Polski

Rozdział pierwszy. Formowanie gatunku   17

Rozdział drugi. Komedia w kulturze elitarnej   41

Rozdział trzeci. W mieście i na gościńcu   85

Komentarze i konteksty 1   135

Część druga. Oświeceniowe przejście do nowoczesności

Rozdział pierwszy. Początek   245

Rozdział drugi. Na splątanych ścieżkach gatunku   278

Rozdział trzeci. Rozrywka i polityka   327

Komentarze i konteksty 2   379

Bibliografia   497

Indeks komentarzy i kontekstów   519

Indeks nazwisk   523