PUBLIKACJA OTRZYMAŁA WYRÓŻNIENIE JURY 64. KONKURSU POLSKIEGO TOWARZYSTWA WYDAWCÓW KSIĄŻEK „NAJPIĘKNIEJSZE KSIĄŻKI ROKU 2023".
Ostatnie egzemplarze!
Data dostępności:
Emil František Burian to jedna z najwybitniejszych osobowości czeskiej kultury i życia publicznego pierwszej połowy XX wieku: kompozytor, śpiewak, eseista, współzałożyciel lub założyciel czeskich teatrów awangardowych, z teatrem D na czele. Był reżyserem, aktorem, dramaturgiem, pedagogiem, ważnym liderem czechosłowackiego teatru pierwszej połowy XX wieku.
Pracował w radiu i w filmie. Skomponował kilka oper, ale też piosenek kabaretowych i szlagierów, cieszących się popularnością do dziś. Przede wszystkim jednak stworzył zupełnie inny teatr niż ten, który czeska kultura teatralna znała do tej pory. W ramach działającego w międzywojniu teatru D powołał instytucję teatralną, będącą czymś więcej niż tylko budynkiem, do którego chodzi się każdego wieczoru po mniej lub bardziej udane przeżycia artystyczne. Ten teatr oparty był na zupełnie innych zasadach. Działał jako stowarzyszenie – E. F. Burian & kolektiv, jak sami się przedstawiali; wszyscy jego członkowie, zarówno aktorzy, jak i zespół techniczny czy pracownicy administracji byli tam sobie równi. Na zewnątrz teatr D funkcjonował jako instytucja kultury, w której działalność teatralna była tak samo ważna jak inne obszary artystyczne (muzyka, sztuki plastyczne, literatura współczesna i tak dalej), prezentując czytelny program ideowy. Realizowano go poprzez organizację wykładów, międzynarodowych konferencji i festiwali, wydawanie publikacji i czasopism czy choćby założenie koła przyjaciół teatru D (dzięki czemu awangardowa sztuka i kultura trafiały poza Pragę), a podczas drugiej wojny światowej poprzez zaangażowanie w ruch oporu. Teatr D jako pierwszy w kulturze czeskiej powołał instytucję nowoczesnej kultury teatralnej, do której będą nawiązywać kolejne pokolenia czeskich twórców. Stanie się ona tym samym naturalną częścią „czeskiego DNA teatralnego”. Emil František Burian był też płodnym eseistą i temperamentnym komentatorem życia publicznego. Pozostawił po sobie kilkaset esejów, rozpraw krytycznych i manifestów. W niniejszej antologii prezentujemy ich wybór, odzwierciedlający szeroki zakres artystycznych i społecznych zainteresowań autora.
Z recenzji dr. hab. Roberta Kulmińskiego, prof. UW
Chronologiczny układ tekstów Emila Františka Buriana, zgromadzonych w tym tomie, znakomicie odzwierciedla losy tego awangardowego twórcy, a zarazem ukazuje ewolucję poglądów autora i ich ścisły związek z polityką. Przybliżenie polskiemu czytelnikowi jego sposobu myślenia o teatrze i sztuce dramaturgicznej – chociażby konceptu teatru dynamicznego, teatru syntetycznego, polidynamiki, pracy scenicznej itp. – jest bez wątpienia pomysłem ze wszech miar trafionym. Nie tylko dlatego, że wypełnia historyczną lukę, ale także ponieważ może inspirować współczesne dyskusje. (...) Na szczególną uwagę i uznanie zasługują precyzyjnie sformułowane przypisy. Uzupełniają one kontekst i dopełniają wiedzę czytelnika dokładnie w tych miejscach, w których tego najbardziej potrzeba. (...) Bez wątpienia pisma czeskiego aktora, śpiewaka, dramaturga, dramatopisarza, kompozytora, dyrygenta, reżysera, pisarza oraz dziennikarza, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli awangardy teatralnej dwudziestolecia w międzywojennej Czechosłowacji, zasługują na wydanie.
Spis treści
Jan Jiřík — Trzy litery: EFB
ESTETYKA
Sztuka tworzenia
Maskowany konserwatyzm
Polidynamika
Muzyka rytmem stulecia
Taniec w nowym świetle
Rewia i girlsy
Jonny spielt auf!
Instrumenty mechaniczne
Wolna droga dla nowego piękna muzycznego!
Muzyka sceniczna
Recytacja chóralna i muzyka sceniczna
Voiceband – nowa tonalność
Balet
Muzyka filmowa
Nauka z konstruktywizmu
Teatr dynamiczny
Praca sceniczna
Dzień dzisiejszy na scenie
O swoistości sztuki recytatorskiej. Recytacja przed nami i po nas
Poszukujemy dramatopisarzy
Słowo na scenie
Peryferie śpiewają – przeciw moralności
Muzyka w filmie dźwiękowym
Faszyzm w muzyce
Zamiećcie scenę
Młodzież i sztuka
O zrozumieniu dzieła sztuki
O sztuce
Podnoszę z ziemi podeptaną flagę Vojana
Sztuka ludowa dwojakiego rodzaju
Inscenizacja a twórczość sceniczna
Taniec
Metafora sceniczna
Libretto teatralne
Hamlet III
Teatr Pracy: studium przestrzeni teatralnej
Jak pisać dla nowej sceny
O nowym teatrze
Teatr i publiczność
Ośmielam się zabrać głos u progu sezonu D 41
Przemówienie podczas spotkania twórców teatru
w Teatrze 5 maja
Teatr dziś
Teatr syntetyczny
O operze
O realizmie socjalistycznym
Zadania dzisiejszego reżysera
Zadania sztuki powojennej
Wspaniała przyszłość została już zrealizowana
Moje spotkanie z teatrem Ochłopkowa
O pokój!
Odpowiedź na pytanie
Spuścizna
Indeks osób
Spis ilustracji
Performans cyfrowy – historycznomedialne przemiany to wielokierunkowa narracja o relacjach między sztukami performatywnymi a mediami.
Polska awangarda teatralna 1919–1939. Antologia otrzymała wyróżnienie w Konkursie ACADEMIA 2022 dla najlepszej publikacji akademickiej i naukowej. Pierwsza całościowa propozycja ujęcia dorobku polskiej awangardy teatralnej od czasu opublikowanej w roku 1973 książki Myśl teatralna polskiej awangardy 1919–1939 opracowanej przez Stanisława Marczaka-Oborskiego.