Pierwszy tom „Wykładów paryskich” Adama Mickiewicza, według autorskiego projektu i z komentarzami Krzysztofa Rutkowskiego, to wprowadzenie do nowego, oryginalnego wydania czterech kursów wykładów z zakresu „Literatur słowiańskich”, wygłoszonych przez Mickiewicza w College de France w Paryżu w latach 1840–1844.
Wydana po angielsku w roku 2015 książka Dominiki Laster to jedna z najważniejszych publikacji poświęconych twórczości Jerzego Grotowskiego, jakie ukazały się w ostatnich latach.
Profesor Maria Prussak, wybitna filolog i zasłużona edytorka, przez wiele lat związana z Instytutem Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, znawczyni polskiego romantyzmu i modernizmu Stanisława Wyspiańskiego, a zarazem aktywna uczestniczka życia teatralnego, to dla wielu osób niekwestionowany autorytet o szczególnym znaczeniu i pozycji.
Yan Michalski, „wielkie nazwisko kultury brazylijskiej”, urodzony w 1931 roku w Częstochowie jako Jan Majzner, w Brazylii stał się jednym z najważniejszych krytyków teatralnych XX wieku.
Tomasz Rodowicz (ur. 1951), aktor, reżyser, współzałożyciel i główny organizator Teatru CHOREA, wcześniej współpracujący przy projektach Jerzego Grotowskiego, a następnie przez wiele lat związany z Ośrodkiem Praktyk Teatralnych „Gardzienice”, jest jedną z najważniejszych postaci polskiego teatru poszukującego i niezależnego.
Tadeusz Bradecki, znany i ceniony reżyser, aktor, pisarz, dyrektor teatrów (między innymi świetna, a nie dość wysoko ceniona dyrekcja w Starym Teatrze 1990–1996), w latach 2001–2020 regularnie publikował w miesięczniku „Dialog” krótkie teksty z przyzwyczajenia nazywane felietonami, choć w istocie były to krótkie eseje na tematy literackie i okołoteatralne.
Michał Masłowski (ur. 1944), polonista, teatrolog, antropolog kultury, profesor Sorbony, tłumacz ?Dziadów?, znawca i wybitny interpretator dramatu romantycznego (?Dzieje bohatera??, ?Gest, symbol i rytuały polskiego teatru romantycznego?), od ponad trzydziestu lat jest także we Francji katolickim diakonem stałym.
Jacek Głomb, reżyser i dyrektor Teatru Modrzejewskiej w Legnicy, namówił zaprzyjaźnionego od lat z tą sceną Lecha Raczaka na przeprowadzenie wywiadu-rzeki. Według początkowych założeń miał on obejmować nie tylko dzieje słynnego Teatru Ósmego Dnia, który Raczak współzakładał i któremu przewodził w najbardziej twórczym okresie, ale całe jego bogate życie –...
Zręcznie napisane, inteligentne, chwilami zabawne sztuki na czworo wykonawców, grając z biografią Grotowskiego, legendą i plotką o nim (i nie tylko), wciągają stopniowo w coraz głębszą i wcale niekoniecznie zabawną refleksję o sztuce we współczesnym świecie, sensie jej uprawiania i relacji między artystami a władzą.