Krzysztof Kurek, splatając wątki historii widowisk, XIX-wiecznej kultury popularnej i życia codziennego ówczesnej Warszawy, przywołuje z niebytu tą barwną postać, w opowieści fascynującej, opartej na precyzyjnej rekonstrukcji faktów.

Przedstawienia cyrku Pana Salamońskiego tak dalece zaprzątają wszystkie dobrze uczesane i dobrze ukapeluszowane głowy, że w towarzystwie prawie nie mówi się o czym innym.

Henryk Sienkiewicz, 1875

Salamoński zwiedził więcej stolic niż dorożkarze warszawscy szynków, zebrał więcej towarów niż jego artyści sińców, a więcej banknotów niż laurów…

Bolesław Prus, 1875

Teatr może zawsze liczyć na przypomnienie dziejów scenicznych dramatów lub żywotów teatralnych wybitnych aktorów. Tymczasem cyrk wiódł życie motyla, tyle barwne, ile ulotne. Należy więc docenić trud autora włożony w kompletowanie informacji czerpanych z archiwów, z prasy (w tym kronik Prusa i felietonów Sienkiewicza) i ze wspomnień mieszkańców Warszawy. Ważnym elementem narracji są odwołania do XIX-wiecznych źródeł oraz zamykająca książkę mini-antologia. Pozwala ona usłyszeć głos tamtej epoki, zarówno w tym, co godne pochwały, jak i w tym, co stanowiło o nędzy profesji artystów cyrkowych, o dwuznaczności pozycji społecznej „cyrkówek”, o niebezpieczeństwach związanych z wykonywanymi ewolucjami i narażaniu się na krytykę publiczności.

Prof. Małgorzata Leyko (UŁ)

Prof. UAM dr hab. Krzysztof Kurek (1970) – pracuje w Katedrze Teatru i Sztuki Mediów na Wydziale Antropologii i Kulturoznawstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Zajmuje się przede wszystkim historią polskiego teatru, związkami życia codziennego z różnymi formami widowisk, a także dziejami Poznania i Wielkopolski.