Ostatnie egzemplarze!
Data dostępności:
We współczesnym jawajskim teatrze cieni, określanym mianem wayang kontemporer, o którym opowiada ta książka, ponad tysiącletnia tradycja współistnieje z innowacjami wprowadzanymi do przedstawień w ostatnich dekadach. Równie dużym zainteresowaniem cieszą się występy najlepszych lalkarzy, znanych z telewizji czy internetu, jak i twórców eksperymentujących, łamiących zasady i wykraczających poza tradycyjne rozumienie teatru cieni.
Pierwsza część książki przedstawia historię wayangu oraz elementy tworzące spektakle tradycyjnego i współczesnego teatru cieni na Jawie: poczynając od lalkarza, będącego również dramaturgiem, reżyserem i dyrygentem, poprzez animowane przez niego lalki, do opisu przestrzeni, muzyki i wreszcie samego przedstawienia. Druga część koncentruje się na pokazaniu współczesnego wayangu, jego roli w najnowszej historii Indonezji i kierunków rozwoju tego teatru w drugiej połowie XX i na początku XXI wieku.
www.azymut.pl
Efektem refleksji metodologicznej jest wypracowanie rozumienia podstawowych pojęć. Humor (za Januszem Sikorskim) został zdefiniowany jako kulturowa wrażliwość na potencjał i przejawy śmieszności.
Anton Czechow swoje jednoaktówki nazywał „małymi komediami”, „żartami scenicznymi”, „wodewilami”.