W książce, którą trzymasz w dłoni, koncentruję się na roli teatru angażującego w życiu osób zepchniętych na margines lub narażonych na wykluczenie społeczne. Znajdziesz w niej różnorodne wskazówki dotyczące możliwości budowania i rozwijania ich potencjału za pomocą działań teatralnych.
Teatr jest ciekawą podróżą do niesamowitego świata, niewyczerpanie nieodgadnionego, przestrzenią do uzewnętrznienia siebie, choć za pośrednictwem wykreowanej postaci – i właśnie to sprawia, że przyciąga on do siebie ludzi w różnym wieku, z różnorakich kręgów kulturowych i po rozmaitych przejściach życiowych.
Ta książka powstała ze złości – pisze autorka we wstępie, złości na to, że kobietom jest w tym zawodzie trudniej, są mniej doceniane i rzadziej nagradzane. I to nie dlatego, że są niewystarczająco dobre.
Współcześnie adaptacje są kulturowo wszechobecne. Książka podejmuje temat szeroko pojętych adaptacji w odniesieniu do postaci Josepha Conrada.
Wasyl Łoziński jest młodym ukraińskim poetą, związanym z pismem „PROstory” oraz należącym do międzynarodowego stowarzyszenie kuratorów HUDRADA. Znany jest również jako tłumacz opowiadań Franza Kafki na język ukraiński czy też wierszy Tadeusza Dąbrowskiego.
Pod naszymi domami piętrzą się kości. Można po nie sięgnąć i schować je do kieszeni. Zmarli nie lubią siedzieć w grobach, księżniczka zamienia się w rzekę, włókniarki straszą w centrum handlowym albo opowiadają o dawnych czasach i niedostatku.
Nowe, wyjątkowe, najbliższe oryginałowi tłumaczenie "Boskiej Komedii" Dantego. Relacja z najbardziej śmiałej i bogatej podróży w dziejach ludzkości – wędrówki po zaświatach.
To jest opowieść o umieraniu. Szczera, intymna do granic, groteskowa, brutalna, smutna i okropnie śmieszna. To dziennik umierania ojca, nie książka wspomnieniowa.
Druga część monografii o scenicznym „przepisywaniu” Dziadów skupiona na przedstawieniach powstałych po 1989 roku. Część pierwsza, głośna Cela Konrada ukazała się w 1998 roku.
Polska awangarda teatralna 1919–1939. Antologia otrzymała wyróżnienie w Konkursie ACADEMIA 2022 dla najlepszej publikacji akademickiej i naukowej. Pierwsza całościowa propozycja ujęcia dorobku polskiej awangardy teatralnej od czasu opublikowanej w roku 1973 książki Myśl teatralna polskiej awangardy 1919–1939 opracowanej przez Stanisława Marczaka-Oborskiego.
Zbiór szkiców, z których wyłania się bardzo drobiazgowa – a przy tym fascynująca – mapa przedstawień Jerzego Grzegorzewskiego. Jej autorka Ewa Bułhak jest stróżem twórczości teatralnej reżysera.