Ostatnie egzemplarze!
Data dostępności:
Instytucje publiczne i niezależne kolektywy twórcze to dzisiaj w Polsce już raczej nie jest: albo - albo. Wyobrażenie "absolutnie wolnego" kolektywu przeciwstawionego "tradycyjnie hierarchicznej strukturze" instytucji nie tylko nie odpowiada rzeczywistości, ale też tworzy fałszywą alternatywę. Ale w ostatnich latach w dyskusjach wokół sposobów organizacji polskiego życia teatralnego tak właśnie, prosto i surowo, rysowano opozycję: po jednej stronie instytucja - uprzywilejowana, dysponująca stałą dotacją i odpowiednią infrastrukturą, zapewniająca pracownikom bezpieczeństwo finansowe i socjalne, zaś po drugiej stronie - niezależny kolektyw: wiecznie biedny, nieustannie zabiegający o kolejny (i zawsze zbyt mały) grant na działalność. Kiedy jednak sprawdzimy inne wartości, sytuacja się odwróci: w kolektywach panują równość, wolność i różnorodność, w instytucjach wciąż dominują hierarchiczność, ścisła specjalizacja, konieczność pogodzenia się z wieloma przymusami, dotkliwy brak demokracji, marnotrawstwo ludzkiej energii i niesprawiedliwy podział środków. Kot jest zmęczony i zniechęcony pracą w instytucji, marzy o kolektywie, kto ma dość klepania wspólnej biedy, marzy o zakotwiczeniu w instytucji. Ani jeden, ani drugi nie ma właściwie na zewnątrz partnera, który pomógłby rozwiązać strukturalne problemy.
Ze Wstępu
Spis treści
Słowo wstępne
PANEL 1 – Jak to robią Flamandowie?
Zofia Dworakowska, „Mamy dzienną pracę i nocną pracę”
Magdalena Zamorska, Dynamika współpracy. Kolektywy, centra i platformy w obrębie polskiej niezależnej sceny tańca
Monika Kwaśniewska, Możliwości i ograniczenia pracy kolektywnej w polskim teatrze (instytucjonalnym). Perspektywa aktorów
PANEL 2 – Jak to robią Polacy?
Piotr Morawski, Teatr Ziemi Mazowieckiej: stan wyjątkowy teatru
Agata Siwiak, Kolektyw inkluzywny w Szamocinie: pola doświadczania i działania oraz kilka postulatów
Jakub Skrzywanek, (Nie)możliwość pracy kolektywnej na uczelni artystycznej
T5. Tekst kolektywny
Michał Krawczak, Ludzkie - nieludzkie: kolektyw jako metoda badawcza i praktyka artystyczna
PANEL 3 – Kolektywy twórcze.
Antologia kobiecej myśli teatralnej, która pozwala na usłyszenie kobiecego głosu nie tyle w pracy i dziele, ile w refleksji nad nimi, w autokomentarzach i wspomnieniach, w zapisie doświadczenia, w perspektywie metateatralnej, historycznej, instytucjonalnej i, nade wszystko, osobistej. Trzecia z książek powstałych w ramach projektu HyPaTia – kobieca...