Scenarzysta , tłumacz, a przede wszystkim prozaik, opisujący losy swego pokolenia Janusz Anderman, jak mało kto potrafi oddać nastroje rodaków w okresach przełomu - zagubionych, zdezorientowanych, ogłupionych telewizyjną propaganda, pozbawionych jakichkolwiek autorytetów.Anderman nie bardzo wierzy w ich wewnętrzną przemianę w wolnej Polsce, zresztą do bohaterów, Dnia przed zachodem" ta wolność dotarła w mocno skarlałej i groteskowej postaci. Popegeerowska wioska popadła w nędzę, jej mieszkańcy, którzy z dnia na dzień stali się niepotrzebni, wegetują na zasiłkach. Żyją bez nadziei, bez celu, bez sensu. dawniej po pracy w polu wystawali pod sklepem, sącząc tanie wino i piwko. Teraz czterech z nich , najbardziej wytrwałych, przeniosło się pod budkę telefoniczną, jedyną we wsi, a raczej poza wsią, gdyż monterzy ustawili ją w lesie, nad jeziorem. Ścieżką przy budce podążają rozmaici mieszkańcy wioski:kierownik, listonosz i wiecznie pijany sołtys. I tak mijają dni. W końcu "rezydenci" spod budki biorą los we własne ręce.