Strona główna /Katalog tematyczny /Historia teatru
link strony głównejStrona główna

Dom Wyspiańskiego

Wyprzedaż zdjęcie Dom Wyspiańskiego

Dom Wyspiańskiego

Wydawnictwo: Teatr Narodowy

ISBN/ISSN: 978-83-61317-28-9
Rok wydania: 2010
Liczba stron: 63

5,00 zł

więcej mniej

9 kwietnia mija pięć lat od śmierci Jerzego Grzegorzewskiego, wielkiego artysty teatru, dyrektora Teatru Narodowego w latach 1997-2003. Z okazji rocznicy Teatr Narodowy przygotował publikację analizującą program tej dyrekcji, sformułowany jako "Dom Wyspiańskiego". W wydawnictwie - obok głosu samego Grzegorzewskiego - zostały opublikowane teksty bliskich współpracowniczek Grzegorzewskiego: Ewy Bułhak i Anety Pawlak. Książka jest bogato ilustrowana zdjęciami z przedstawień w reżyserii artysty. Nie widać obecnie specjalnego uwielbienia dla legendy Wyspiańskiego, nie licząc historyków teatru i literatury. Wielu nazywa go grafomanem, nawet autorytety głoszą, że należy go odłożyć, bo do niczego nie pasuje. Dzisiaj prowokacja polega na czymś odwrotnym, na tym, by stać przy Wyspiańskim. [] To największy geniusz teatru. Niewiarygodna wyobraźnia. Jak się czyta instrukcje reżyserskie, didaskalia, to ma się wgląd w wymiar wielkości. Jerzy Grzegorzewski Teatr Narodowy stał się Domem Wys­piańskiego, czyli miejscem, w którym obowiązuje wyznaczona przez Wys­piańskiego miara. Artysta ustanowił ją, kiedy w czasach gwałtownego rozliczenia ze sztuką dziewiętnastowieczną i kultu czystej sztuki postawił sobie zadanie przewyższające przeznaczenie indywidualnego talentu. Skala tego zadania pochodziła ze świadomości wyzwania: Wyspiański rozumiał, iż należy myśleć nie tylko o tym, co zostało utracone, ale również o tym, co musi zostać ocalone. Małgorzata Dziewulska W momencie powoływania Grzegorzewskiego na dyrektora Teatru Narodowego Wyspiański nie był wcale autorem "sztandarowym"; doceniany zawsze jako autor "Wesela", pogardzany był za młodopolską, "nieznośną", przestarzałą stylistykę pozostałych tekstów. Gest nowego dyrektora artystycznego, dziś prosty i oczywisty, wcale do końca oczywisty nie był. Grzegorzewski widział w Wyspiańskim geniusza sztuki; zawsze rozumiał jego ducha i strategie. Wykraczały one, jego zdaniem, poza epokę. Sposób myślenia Wyspiańskiego - malarza i wizjonera, był mu bliski nie tylko jako artyście o malarskim rodowodzie. Ważne było osadzenie wyobraźni w polskiej i światowej sztuce, potwierdzanie jej kulturowej tożsamości. Ważne było rozpięcie między tradycją a awangardą. Ewa Bułhak (fragment książki)

Źródło: www.e-teatr.pl

Klienci kupili również