Tytułowa polifonia nie definiuje wyłącznie wielości i wieloaspektowości podejmowanych przez Teatr działań, lecz także sposób pracy jego założycieli – Erdmute i Wacława Sobaszków – z ich uczestniczkami i uczestnikami. Słuchanie, wyzwalanie, uznawanie i stwarzanie miejsca do równoczesnego wybrzmienia rozmaitym głosom ma wymiar pedagogiczny, terapeutyczny, empowermentowy i emancypacyjny. Podobny charakter miała praca nad książką, w której obok szkiców naukowych analizujących różne aspekty fenomenu, jakim jest teatr alternatywny z prawie 40-letnią tradycją, znajdują się wywiady, świadectwa czy impresje. "Rzecz o pracy twórczej Teatru Węgajty" niewątpliwie dowartościowuje rozmowę jako gatunek wnoszący do dyskursu naukowego nowe treści i narzędzia refleksji.

Opis pochodzi od wydawcy.