Pestka mandarynki i inne dramaty Jacka Bieruta to zbiór trzech dramatów napisanych (a jakże) do wystawienia na scenie, jednak są to przede wszystkim dzieła literackie. Choćby przez fakt, że po raz kolejny okazuje się, że didaskalia jak najbardziej należą do literatury. W utworach tych łączy się lirykę, epikę i dramat. Można te teksty z powodzeniem wystawić na scenie, czego dowodzą realizacje Anny Augustynowicz we Wrocławskim Teatrze Współczesnym i Szymona Kaczmarka w Warszawskim Teatrze Dramatycznym. Każdy z tych dramatów to nie tylko osobna historia, ale też inne zabiegi literackie. Język Bieruta jest z założenia precyzyjny i jednocześnie nieprzezroczysty, otwarty: zachowując pozory funkcji, głównie referencjalnej, przekazującej, czyli poznawczej – język ów zwraca na siebie uwagę, podnosząc kwestię poznawczości do którejś potęgi.