Katarzyna Słoboda bada praktyki takich artystek jak Lisa Nelson, Rosalind Crisp, Maria Zimpel, Anna Nowicka i Maria Stokłosa. Ucieleśniona uważność to zwrot ku prymarnej modalności tańca jako osadzonej w ciele wielozmysłowej świadomości i obecności, pozwalający umiejscowić percepcję i recepcję tańca w ciele.
Autorka analizuje funkcjonowanie komizmu w tańcu scenicznym, co prowadzi do szerszych rozważań o potencjale sztuki tańca i choreografii w zakresie wpływu na otoczenie. Rozważa komizm jako narzędzie artystyczne, wyrastające z kultury, i jako narzędzie kulturowe, mogące kształt tejże kultury zmieniać.