Trzeci tom korespondencji Witkacego z żoną zawiera 382 listy, pocztówki, karty pocztowe i telegramy z lat 1932–1935, w których otwarcie informuje on Jadwigę o wszystkich sprawach osobistych, nieustannych problemach ze zdrowiem, wielu podróżach w poszukiwaniu klientów Firmy Portretowej oraz kłopotach z realizacją planów twórczych. Pisze wtedy pierwszą część powieści Jedyne wyjście, ale do dalszej pracy zniechęcają go nieudane starania o jej wydanie.

Po siedmiu latach kończy w marcu 1934 sztukę Szewcy. Poświęca się przede wszystkim filozofii. Opracowuje ostateczną wersję tzw. główniaka, czyli traktatu Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie Istnienia, w którym wykłada swój system filozoficzny. Jego wydanie w marcu 1935 to jedno z najszczęśliwszych wydarzeń w życiu Witkacego. Dzięki nawiązaniu współpracy z czasopismem „Zet” może publikować tu liczne rozprawy filozoficzne i artykuły polemiczne. Udało mu się ocalić małżeństwo z Jadwigą, z którą łączy go teraz głęboka przyjaźń.

Natomiast powodem zmartwień staje się Czesława Oknińska-Korzeniowska, która raz po raz zrywa ich związek, trwający od roku 1929, co Witkacy niezwykle mocno przeżywa. Dodatkowym utrapieniem są kłopoty związane z codziennym życiem pod jednym dachem (w willi „Witkiewiczówka”) z ciotką i kuzynką, które nie cenią go jako artysty i krytycznie odnoszą się do jego trybu życia.

www.azymut.pl