Gdzie dziś, w świecie nowoczesnych technologii i nowych aparatów władzy, przebiega granica między intymnością a tym, co społeczne? W jaki sposób odnosimy się do własnego i cudzego życia? Jak je pokazujemy i jak o nim mówimy? Czego o formie życia uczy nas Gombrowicz? Kairos. Gombrowicz rozkodowany. Uwaga, ten tekst to pułapka. Wygląda, jak kolejna rozprawa tłumacząca, dlaczego Gombrowicz paradygmatycznym pisarzem był. W istocie to labirynt wciągający do inicjacyjnej podróży, której celem jest indywiduacja zwieńczona odsłonięciem nowej podmiotowości. Czy powstały na gruzach nowoczesności podmiot wznieci bunt przeciwko Kronosowi? Nie ma odpowiedzi, Autor kończy swój znakomity esej pytaniami. Bo kto wie, gdzie upadnie strzała, którą w chwili nieuwagi Kronosa wypuścił Kairos? Edwin Bendyk Od chwili publikacji „Kronos” Gombrowicza wywoływał emocje i gorące spory. Nie zwlekając, ruszyły rozwiązywać jego tajemnicę – bo jest to zapis wyjątkowo tajemniczy – dziesiątki komentatorów. Nad „Kronosem” pochylali się najświetniejsi interpretatorzy, gombrowiczolodzy, historycy i krytycy literatury, pisarze. Aż wreszcie przyszedł Grzegorz Jankowicz, znakomity eseista, komisarz Maigret polskiej humanistyki. Nie będę zdradzał rozwiązania. Marek Bieńczyk Grzegorz Jankowicz (ur. 1978) – filozof literatury, krytyk i tłumacz. Pracownik Centre for Advanced Studies in the Humanities Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wiceprezes Fundacji Korporacja Ha!art, redaktor jej dwóch serii wydawniczych: Linia Krytyczna i Proza obca. Redaktor działu kultury „Tygodnika Powszechnego”. Juror Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius. Dyrektor wykonawczy Festiwalu Conrad, Festiwalu Copernicus oraz Międzynarodowego Festiwalu Historycznego „Wiek XX. Anamneses”. Ostatnio opublikował „Po co jest sztuka? Rozmowy z pisarzami” (Kraków 2013) oraz „Cmono. Rozmowy z pisarzami” (Kraków 2013).