Książka ta zawiera garść refleksji stanowiących intelektualne tło uprawianej w PRACOWNI || ROSA pracy warsztatowej i spektaklowej, a jednocześnie swoiste jej przedłużenie. Myśli te – zwarte w dziesięciu tekstach „po nic” – wyłaniają się jakby spod podłogi, „z podziemia” i konkretyzują w oczekiwaniu na praktykę, w jej toku i w jej następstwie. Żywię nadzieję, że mogą okazać się użyteczne i pomóc innym wyraźniej zobaczyć drogę, którą sami przemierzają. „Teatr musi być bezlitosny, jeśli chce przetrwać jako sztuka. Teatr jako narzędzie pomagające w tworzeniu, utrzymywaniu, wzmacnianiu i oczyszczaniu więzi społecznych (na przykład teatr lokalnych społeczności, teatr w więzieniu, teatr stanowiący wyraz przekonań mniejszości etnicznych, rasowych, seksualnych) będzie się rozwijał, gdyż istnieje takie zapotrzebowanie. Nasila się ono obecnie z powodu dominacji technologii i wiążącego się z tą dominacją deficytu bezpośrednich spotkań międzyludzkich. Ale teatr pojmowany jako sztuka? Jak wiele osób karmi się iluzją konieczności jego istnienia, dlatego tylko, że stanowi on element tradycji i już z tej racji powinien mieć zagwarantowane miejsce w przestrzeni społecznej? Jak duża jest zaś ta garstka, dla której teatr jako sztuka jest czymś niezbędnym do życia, tak jak powietrze czy pokarm?″ Fragment tekstu O TEATRZE Grzegorz Ziółkowski jest nauczycielem, reżyserem, wydawcą, tłumaczem, autorem książek o Peterze Brooku i Jerzym Grotowskim. Pracuje w Katedrze Dramatu, Teatru i Widowisk Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, gdzie m.in. opiekuje się Salą Teatralną i prowadzi międzynarodowe seminarium technik aktorskich ATIS (Acting Techniques Intensive Seminar). Kieruje Pracownią Rzemiosła oraz Sztuki Aktorskiej ROSA, w której wyreżyserował spektakl TAZM Milczenie światła, na podstawie książki Tahara Ben Jellouna To oślepiające, nieobecne światło, będącej literackim przetworzeniem relacji osoby osadzonej w ciemności na osiemnaście lat w Tazmamarcie, ciężkim więzieniu w Maroku.