To, co najważniejsze Remigiusza Grzeli jest książką wyjątkową nie tylko dla znawców teatru. Podwójny portret - Ireny Jun i Stanisława Brudnego - to opowieść, która swoją rozpiętością sięga czasów przedwojennych do aktualnej współczesności. Z różnych powodów zdecydowali się wejść na drogę sztuki aktorskiej i różny przebieg miały ich dalsze losy. Jednak w pewnym momencie ścieżki te przecięły się za sprawą Józefa Szajny właśnie tu, na placu Defilad. Oboje przyjęli zaproszenie reżysera, którego spektakle poznał cały świat. W sposób naturalny ich opowieści stają się również historią Teatru Studio. Z własnych perspektyw opisują zmiany, jakie przechodziła scena na placu Defilad za sprawą kolejnych dyrektorów: od Szajny, przez Grzegorzewskiego a skończywszy na Glińskiej. Chociaż mieli okazję niejednokrotnie współpracować przy tych samych spektaklach, ich podejście do aktorstwa zdaje się być skrajnie różne. Irena Jun jest poetką słowa, artystką-filozofką, która swoją pamięcią ogarnia zasób pokaźnej biblioteki. Z kolei Stanisław Brudny nieustannie podkreśla, że jest rzemieślnikiem: fundamentem sztuki ma być rzetelny warsztat, który nabywa się przez praktykę. Jednak To, co najważniejsze dotyczy również życia pozascenicznego. Historia Ireny Jun zaczyna się w przededniu wybuchu drugiej wojny światowej. Niepewne czasy zmusiły jej rodzinę do nieustannych podróży, które znacząco wpłynęły na dalsze losy artystki. Szczegółowy portret rodzinny, sięgający pokolenia dziadków aktorki, pozwala zrozumieć, w jaki sposób najbliżsi ukształtowali jej wyjątkowe spojrzenie na świat. Jeden z najważniejszych dla siebie wierszy Bema pamięci żałobny rapsod poznała dzięki matce. Do dziś się z nim nie rozstaje. Z kolei opowieść Stanisława Brudnego rozpoczyna się w przedwojennym Pilznie, które atmosferą przypomina świat Bohumila Hrabala. Aktor zresztą wspomina, że literatura czeska ma dla niego szczególne znacznie zarówno z powodów artystycznych, jak i osobistych. W swoim wywiadzie Brudny przywołuje wiele historii związanych z zagranicznymi podróżami, które niekiedy przybierają charakter przygodowo-sensacyjny, co może stanowić niespodziankę w przypadku aktora słynącego z niezwykle ciepłego i spokojnego usposobienia. Portrety aktorów obejmują również ich małżonków – kochających, pełnych wsparcia i zrozumienia partnerów życiowej i artystycznej drogi. Ponadto w ich opowieściach zostaje przywołanych wiele znaczących postaci polskiej kultury: od Wisławy Szymborskiej przez Mariusza Trelińskiego kończąc na Władysławie Pasikowskim. Remigiusz Grzela zaprasza nas w intymny świat dwójki niezwykle barwnych postaci, których historie dostarczą czytelnikom wielu powodów do uśmiechu, refleksji i wzruszeń.