Książka jest monografią polskiej i europejskiej dramaturgii naturalistycznej. W części pierwszej prezentowana jest historia naturalistycznego nurtu w dramaturgii europejskiej, począwszy od pierwszych koncepcji francuskiego werystycznego i fizjologicznego naturalizmu, poprzez "pszchoanalityczne" przekształcenia w dramacie skandynawskim i najbardziej "konsekwentne" warianty niemieckie, po "impresjonistyczne" i "idelogiczne" wzbrzmiewanie naturalizmu w dramacie rosyjskim. W części drugiej szczegółowej prezentacji poddana została dramaturgia polska, sytuowana w komparatystycznych kontekstach, odsłaniająca specyfikę polskiego "obłaskawionego" naturalizmu. Praca skomponowana została - z inspiracji teorii narratywistycznych - jako dwa "dramaty", model dramatu pozwolił bowiem na uchwycenie, podobieństw i różnic w poszczególnych krajach, jak i skupienie się na wewnętrznym mikrokosmosie poszczególnych utworów (książka przynosi nowe odczytania ponad stu dramatycznych tekstów). Nowe spojrzenie na ten niezwykle interesujący, choć nie doceniany wcześniej nurt dramaturgii przełomu wieków, operujący metodą "totalnego mimetyzmu" i psychoterapeutycznego szoku pozwala dostrzec w nim zapowiedź nowego nurtu w dramaturgii ostatniej dekady XX wieku.