W drugim po "Umarłej klasie" spektaklu Teatru Śmierci Tadeusz Kantor odwołuje się do lat dziecinnych, które spędził w maleńkim miasteczku na wschodzie Polski. W sztuce czas miniony, ślady pamięci są obecne w teraźniejszości, przywołują na scenę postaci przodków. Artysta przetwarza swoją indywidualną historię w realność sztuki jawiącej się jako rzeczywistość ze snu. "Babka, Matka, Ciotki, Wujowie, Ojciec, który przyjechał na urlop. To były realne klisze. Ale oto ten pokój stawał się Górą Oliwną czy Golgotą, czy Kafarnaum - stawał się różnymi miejscami, gdzie przebywał Chrystus... I postacie z tego pokoju grały postacie z Ewangelii, obniżone w randze, zgodnie z zasadą Zakładu Wynajmu Drogich Nieobecnych". Premiera spektaklu "Wielopole, Wielopole" odbyła się 23 czerwca 1980 r.we Florencji. Telewizyjna rejestracja spektaklu zrealizowana została przez Stanisława Zajączkowskiego w Sali "Sokoła" w Krakowie w grudniu 1983 roku.