Zbiór studiów z zakresu badań nad teatrem i karnawałem. Zawiera szkice o konkretnych przejawach praktyk karnawałowych lub teatralnych oraz o sposobie badania jednych i drugich. Autor postrzega teatr w kontekście kulturowym i komunikacyjnym i w podobny sposób traktuje karnawał, analizując obie formy ludzkiej aktywności artystycznej i społecznej za pomocą podobnych narzędzi. Poszerza spojrzenie na teatr o perspektywę antropologiczną i kulturoznawczą, a karnawał postrzega nie tylko w tradycyjnym horyzoncie etnograficznym, lecz także w kontekście antropologii widowisk. Wojciech Dudzik – teatrolog i kulturoznawca, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, kierownik Zakładu Teatru i Widowisk w Instytucie Kultury Polskiej; wykładał także na Uniwersytecie w Tybindze w Niemczech; członek Komitetu Nauk o Kulturze PAN; prezes Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych. Autor książek: Wilama Horzycy dramat niespełnienia (1990), Wieża Hölderlina i inne miejsca (2000), Karnawały w kulturze (2005); redaktor antologii Świadomość teatru. Polska myśl teatralna drugiej połowy XX wieku (2007; wyd. niem. Theater-Bewusstsein. Polnisches Theater in der zweiten Hälfte des 20. Jahrhunderts, 2011), Karnawał. Studia historyczno-antropologiczne (2011); współredaktor podręczników akademickich Teatr w kulturze (1990) i Antropologia widowisk (2005, wyd. 2 uzup. 2010). „Książka Wojciecha Dudzika Struktura w antystrukturze. Szkice o karnawale i teatrze ma charakter wyjątkowy, oryginalny i stanowi coś więcej niż tylko zbiór tekstów powstałych w różnych okolicznościach na przestrzeni ostatnich kilku lat. Szkice te, zamieszczone tu łącznie, prezentują jeden z ważnych nurtów współczesnej myśli teatrologicznej, czytelny zarówno w odniesieniu do sposobu ujmowania przedmiotu badań, jak i w podejmowaniu refleksji nad tożsamością dyscypliny. Konsekwencja i jednolitość tego zbioru, mimo skomponowania go w dwóch częściach – poświęconych karnawałowi i teatrowi – zasadza się na spójnej perspektywie badawczej, którą wyznacza antropologia widowisk i jej interdyscyplinarne powiązania. Nade wszystko jednak w tekstach tych uwidacznia się sam Autor, jego doświadczenia – karnawałowe, teatralne, badawcze, dydaktyczne”. Z recenzji Małgorzaty Leyko „Najnowsza książka prof. Wojciecha Dudzika, w której problematyka karnawału odgrywa tak znaczącą rolę, jest rozszerzeniem wyznaczonego wcześniej pola, konsekwentnym rozwinięciem założeń pionierskiej pracy o karnawałach w kulturze europejskiej, a zarazem potwierdzeniem jej wyjściowych tez. Wojciech Dudzik rozpatruje karnawał w szerokim kontekście historii i antropologii widowisk, a szczególną zaletą jego rozpraw jest wartościowe poznawczo łączenie problematyki karnawałowej i teatrologicznej. Jest to ujęcie rzadko spotykane w badaniach kulturoznawczych nie tylko polskich, ale również zagranicznych. W ten sposób pojawia się zbiór mocnych przesłanek metodologicznych i materiałowych, na których buduje swój fundament teoretyczny wyłaniająca się dziś antropologia widowisk”. Z recenzji Rocha Sulimy „Karnawał oraz teatr od lat stanowią przedmiot moich zainteresowań naukowych i niniejsza książka daje temu świadectwo. Postrzeganie teatru w kontekście kulturowym i komunikacyjnym – a takie jest mi najbliższe – pozwala na podobne traktowanie karnawału; obie te formy ludzkiej aktywności artystycznej i społecznej mogą być przecież analizowane za pomocą podobnych narzędzi. Należy jedynie poszerzyć spojrzenie na teatr o perspektywę antropologiczną i kulturoznawczą, a karnawał widzieć nie tylko w tradycyjnym horyzoncie etnograficznym, lecz także w kontekście antropologii widowisk. Połączenie opcji teatrologicznej z karnawalistyczną wydaje się właściwie dość oczywiste, ale ciągle zdarza się stosunkowo rzadko”. Od autora