Finezyjne i erudycyjne zapiski, tworzone na gorąco, sytuują się na pograniczu tekstu dziennikarskiego i artystycznego, z wyraźną mikrofabułą, ekspozycją, przedstawieniem bohaterów w ich strojach i maskach, na scenie i poza nią, wreszcie zaś z puentą: zachwytu, oczarowania, zawodu. Autor pragnie bowiem teatru prawdziwie dramatycznego, aktora odważnie stającego przed widzem, przeżywania, a nie udawania. Poszukuje scen, na których grywa się klasykę przemawiającą do współczesnych, bez sztubackiej dekonstrukcji, z szacunkiem dla tekstu i wyzwań współczesności.

Miniatury Jacka Kopcińskiego to pamiętnik widza, uczestnika i komentatora poszukującego na scenie żywego ciała, zarówno w doskonałych, jak i w mniej udanych aktorskich kreacjach – zawsze jednak namacalnych w teatrze bliskiego spotkania.

Opis pochodzi od wydawcy.