. Wyklęta córka, nieszablonowa matka, niepokorna rozwodniczka. Ale przede wszystkim wybitna pisarka, prekursorka feminizmu, która jako pierwsza oddała głos całemu pokoleniu irlandzkich kobiet. Dzieciństwo spędziła na wsi, wśród książek i przyrody, a potem ruszyła w świat: od klasztornej szkoły w Loughrea, przez Dublin, aż do Londynu. Jej życie towarzyskie i uczuciowe budziło kontrowersje, a organizowane przez nią w Chelsea przyjęcia z udziałem gigantów epoki – hollywoodzkich gwiazd czy największych pisarzy – przeszły do legendy. Irlandzka dziewczyna to błyskotliwa proza i historia przemian społecznych w XX-wiecznej Irlandii opowiedziana głosem wyjątkowej kobiety, której twórczość przetarła szlak i dodała odwagi kolejnym pokoleniom pisarek. „Wspomnienia Edny O’Brien to precyzja i głębia.
Książka, która we wciągający sposób przeskakuje od jednego klarownie opowiedzianego wydarzenia do drugiego, pozwalając nam ujrzeć autorkę taką, jaką była.” Philip Roth „W „Irlandzkiej dziewczynie” splatają się ogromna uczciwość i wielkie zmagania, radość i smutek – samo życie!” Alice Munro „Przebłyski wielkiego piękna i kolosalnej siły.” Hilary Mantel „Edna O’Brien od dawna i słusznie uznawana jest za jedną z najwybitniejszych irlandzkich pisarek XX wieku. W parze z długim, bogatym życiem idzie wielki talent.” Dwight Garner, „The New York Times” „Religią O’Brien jest literatura. To pisaniu zawsze była wierna, a jej zapał jest zaraźliwy […]. Nie jest święta. Jest ikoną.” Stacy Schiff, „The New York Times Book Review” „Edna O’Brien, by odnaleźć siebie, tak jak Joyce i Beckett musiała się udać na wygnanie. Ból zadany rękami obłąkanej Irlandii pchnął ją w prozę, podobnie jak według Audena pchnął Yeatsa w poezję […]. Literatura – jej najwierniejsza towarzyszka, obiekt najgłębszej wiary – przynosi tyle ukojenia, ile tylko może. Autorka odwdzięcza się jej, dorzucając do tego skarbca swój nieujarzmiony liryzm.” Charles McNulty, „Los Angeles Times” „Droga nestorki irlandzkiej literatury współczesnej do międzynarodowej sławy i szacunku krytyków nie była prosta. […] Dziś oczywiście w prozie O’Brien (nie tylko powieściach, ale i genialnych opowiadaniach) dostrzegamy to, co zawsze w nich było: głębokie i szczere opisy kobiecych potrzeb i pragnień, pozbawione sentymentalizmu czy obsceniczności. […] Jej książka to zachwycające urodą języka świadectwo pisarskiej determinacji.” Brad Hooper, Booklist „Aby stać się sobą, musisz cierpieć, a w miarę upływu czasu wcale nie robi się łatwiej. „Irlandzka dziewczyna” napełniła mnie otuchą jako autoportret wybitnej stylistki oraz kobiety, która wiele przeszła.” Judith Thurman, „The New Yorker” „Panie i panowie, wstańcie do oklasków, bo nie ma drugiej takiej jak ona. O’Brien po osiemdziesiątce może uchodzić za ikonę, ale w pisaniu, w swojej prozie, skrupulatnej i lirycznej, pełnej piękna i precyzji, jest wyłącznie sobą.”

Anne Enright, „The Guardian”

Opis pochodzi od wydawcy.