Książka ujawnia wiele nieznanych faktów, opisuje z bliska niedostępne dla osób z zewnątrz działania, pozwala przyjrzeć się twórczej pracy Teatru Laboratorium. Szkicuje też niezwykły, pozbawiony dążenia do mityzacji wielostronny portret Grotowskiego. Jej publikacja jest prawdziwie przełomowym wydarzeniem w badaniach teatralnych, bo jeszcze nigdy żaden tak bliski współpracownik Teatru Laboratorium nie opowiedział tak precyzyjnie o wewnętrznej pracy jego i jego zespołu. Specyficzna, niepozbawiona humoru, a zarazem rzetelna narracja i stylistyczna oryginalność pisarstwa Spychalskiego sprawiają też, że jego opowieść stanowi wybitne osiągnięcie literackie.

„Atutem tego zbioru jest prostota – został on podzielony na dwie części: «Jeszcze teatr» i «Po teatrze». Ale prostota jest też cechą narracji Spychalskiego – pozostaje on w stanie nieustannego zadziwienia, pewnej naiwności i otwartości na przygodę z Grotowskim i Teatrem Laboratorium. Nie ukrywa, że to wszystko wydarzyło się trochę «z przypadku», a potem znalazł w tym sens i własną drogę, właściwie „obok” Grotowskiego. Prostota i komunikatywność nie stoją w sprzeczności z wyrafinowanym językiem. Teo jest erudytą, wnikliwym analitykiem i wspaniałym opowiadaczem”.
Fragment recenzji wydawniczej dr hab. Wandy Świątkowskiej

„Spychalski trafił do wrocławskiego teatru w przełomowym dla zespołu Grotowskiego momencie, gdy prowadzono długotrwałe i wyczerpujące prace uwieńczone «Apocalypsis cum figuris». Tom zawiera notatki z tego okresu, opatrzone odautorskim komentarzem, dopisanym z czasowego dystansu. To niezwykle cenne źródło do badań tej epoki; i nie mówię tu tylko o historii Teatru Laboratorium (dość powiedzieć, że nikt do tej pory nie opisał szczegółowo ewolucji, jaka dokonała się w pracy tego teatru od «Ewangelii» do «Apocalypsis cum figuris»), lecz również ogólnie o czasie kontrkultury. Jest to jednocześnie pasjonująca lektura, dająca wgląd w walkę o nowy spektakl […]”.
Fragment recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Grzegorza Ziółkowskiego

Opis pochodzi od wydawcy.