Krzysztof Mrowcewicz (ur. 1956 r.) – pan od literatury, nauczyciel akademicki (Uniwersytet Warszawski, Akademia Teatralna), wielbiciel poezji (szczególnie magicznej formy sonetu), eseista (laureat Nagrody Literackiej Gdynia), pisarz (powieść Burza i zwierciadło). Poeta od zawsze. Wiersze publikował nieśmiało, bo kiedy się uczy o Donnie, Szekspirze, Leśmianie czy Rilkem, to własne rymy wydają się wciąż biedne i niedoskonałe. Metafizyki trafiły do Austerii w nagłym przypływie odwagi.

SONET 1. MORSKI

Co mówi mewa gdy na niebie
kołuje w płynnej kaligrafii
na odwróconej morza tafli
gdy niebo w morzu morze w niebie

Co krzyczy mewa kiedy nagle
przeszywa sztychem krzyku obłok
i skrzydłem białym gdzieś nad głową
wtóruje wiatru białym żaglom

Nie znam języka co bez granic
milczą w nim morze i przestworza
i nie zrozumiem za nic zanim

znów nie odbije się twarz Boża
w tym niezmierzonym drżeniu morza
immensi tremor oceani

Opis pochodzi od wydawcy.