W 1929 roku młody pisarz Christopher Isherwood opuścił Anglię z plecakiem, dwiema walizkami i biletem w jedną stronę do Berlina. Zachłysnął się miastem, które mimo nadciągającego widma faszyzmu było pijane nocnym życiem, dekadencją i obyczajową wolnością. Ale „Christopher i chłopcy w jego typie” to nie tylko barwna, szczera i błyskotliwa opowieść o Berlinie znanym z opartego na prozie Isherwooda „Kabaretu”. To w tej książce zdecydował się opowiedzieć o swoim seksualnym wyzwoleniu i dumie z bycia częścią plemienia, które dziś nazywamy queerem.

W Berlinie Isherwood zrozumiał, że bycie gejem to nie „prywatny styl życia, który odkrył wraz z kilkoma przyjaciółmi” takimi jak W.H. Auden czy Stephen Spender. Nie tylko odnalazł tam ukochanego Heinza, ale też zrozumiał konieczność walki o prawa swojej społeczności – nieważne, czy łamią je faszyści, bolszewicy lub ktokolwiek inny. Zrozumiał też, że ma prawo do bycia dumnym z tego, kim jest: „Nigdy więcej nie mógł ulegać wstydowi, odmawiać praw członkom swojego plemienia i zaprzeczać jego istnieniu”.

Literatura najwyższej próby i queerowa klasyka – „Christopher i chłopcy w jego typie” to książka, która w końcu musiała się doczekać polskiego wydania.

„Najlepszy prozaik języka angielskiego”
Gore Vidal

„W rękach tego młodego człowieka jest przyszłość angielskiej powieści”
William Somerset Maugham

„Naprawdę mistrzowski pisarz”
„The New York Times”

„Christopher i chłopcy w jego typie napisani są z jasnością, inteligencją i dowcipem, jakich zwykliśmy oczekiwać od Isherwooda w najlepszym wydaniu”
„New Statesman”

„Isherwood znów jest modny”
„The Independent”

„To jego głód życia, pisania i głębokiej miłości sprawiają, że ta proza jest tak przejrzysta i świeża”
Tom Ford

Notka biograficzna:

Christopher Isherwood (1904–1986) – powieściopisarz, dramaturg, scenarzysta, autor wspomnień i pamiętników. O jego wyjątkowości wśród najlepszych anglojęzycznych pisarzy świadczy związek nie z jedną, ale z dwiema najważniejszymi kontrkulturami XX wieku: Berlinem lat 30. i Kalifornią lat 60. Był gejem, który w twórczości podejmował temat swojej orientacji.

Wczesne lata Isherwooda były typowe dla dziecka z uprzywilejowanej angielskiej rodziny: zdystansowani rodzice, szkoła z internatem, strata ojca podczas I wojny światowej. Brak bliskich rodzinnych relacji kompensował przyjaźniami – ich wyrazem był triumwirat, jaki tworzył z W.H. Audenem i Stephenem Spenderem. To właśnie Auden zaprosił Isherwooda pod koniec 1929 roku do Berlina, gdzie młody pisarz spędził cztery lata. Ostatecznie jego domem stała się Kalifornia, gdzie żył i tworzył do końca życia. To właśnie tam w latach 50. poznał miłość swojego życia – malarza Dona Bachardy’ego.

„Samotnego mężczyznę”, jedną z jego najlepszych powieści, na ekran przeniósł Tom Ford. Ale najgłośniejszymi książkami w dorobku Isherwooda pozostają opowieści o Berlinie lat 30.: „Pożegnanie z Berlinem”, „Pan Norris się przesiada” – na ich podstawie powstały musical i film „Kabaret” – oraz „Christopher i chłopcy w jego typie”.

Opis pochodzi od wydawcy.