RDZA Bartka Warzechy to poruszający, subiektywny dokument o przemijaniu. O greckiej wyspie – Krecie. O tym, jak złudne są nasze wyobrażenia o idyllicznej krainie.

O tym, że artysta zauważa otaczającą nas rzeczywistość w sposób mniej powierzchowny. Nie daje się zwieść blichtrowi wakacyjnego kurortu, daleki jest od konsumpcjonizmu. Wręcz przeciwnie – pokazuje, co kryje się pod kolejnymi warstwami maskującej farby.

Fotografie te są jednak równocześnie niezwykle uniwersalne. Kiedy idąc jakimkolwiek utartym szlakiem odwrócimy głowę od turystycznych atrakcji, zarejestrujemy podobne obrazy. Potrzebujemy tylko dobrego obserwatora, który zwróci uwagę na niespodziewaną plamę koloru, mgłę zamiast morskiej bryzy, nieoczywiste załamanie światła czy specyficzny detal.

Obrazy stają się więc pretekstem lub nawet – biorąc pod uwagę miejsce wykonania – paradoksem. Przyglądając się zdjęciom Bartka Warzechy z Krety, trafiłem na słowa Epimenidesa – filozofa i poety z przełomu VII i VI wieku p.n.e. Epimenides, sam będąc Kreteńczykiem, w jednym ze swoich poematów napisał: „Zawsze są kłamliwymi sprośni Kretensowie”. Zdanie to stało się podstawą do sformułowania filozoficznego „paradoksu kłamcy”.

Gdzie jest fałsz, a gdzie prawda? – odpowiedzmy sobie sami, oglądając RDZĘ.

Grzegorz Dąbrowski

(wstęp)