Pasażerski lot z Paryża do Nowego Jorku. Na pokładzie, brzydko mówiąc, prawdziwa zbieranina: mieszanka narodowości, ras, ludzkich typów i reprezentowanych przez tych ludzi poglądów, dążeń, pragnień... Właściwie o każdym pasażerskim samolocie na tej trasie można by powiedzieć dokładnie to samo, jednak ten lot jest wyjątkowy.

Na skutek niezrozumiałej anomalii czasoprzestrzennej samolot ląduje w Nowym Jorku dwa razy: raz w marcu, a potem w czerwcu. Jest to ta sama maszyna z tymi samymi pasażerami na pokładzie. Wśród nich seryjny morderca, nigeryjski gej, starzejący się, zakochany w dużo młodszej kobiecie architekt, córka weterana wojennego, czarnoskóra prawniczka, która wyrwała się z biedy i niedoceniany pisarz, piszący właśnie powieść pod tytułem "Anomalia".

Wychodzi więc, że po ziemi chodzą w pewnym momencie dwaj seryjni mordercy, dwie prawniczki, dwaj pisarze itd. Jedna wersja starsza jest od drugiej o zaledwie trzy miesiące, ale jak się wkrótce okaże, trzy miesiące to niekiedy bardzo dużo. Ktoś może zachorować, ktoś inny umrzeć... Wyobraźcie sobie, że któregoś dnia spotykacie samych siebie, tylko że starszych o trzy miesiące. Już od tego prostego przecież, myślowego eksperymentu nie jednego może rozboleć głowa.

A na kartach "Anomalii" dzieje się o wiele więcej niewiarygodnych rzeczy. Oto ktoś spotyka swojego zmarłego niedawno brata. Jednego mężczyznę kochają nagle dwie kobiety, a dziecko okazuje się mieć dwie z pozoru identyczne matki. Hervé Le Tellier zmusza nas więc do potężnego, intelektualnego wysiłku, dając nam przy tym moc doskonałej zabawy.

Bo "Anomalia" to nie tylko jedna z najbardziej inteligentnych powieści francuskich ostatnich lat. To też powieść niewiarygodnie wręcz zabawna. Autor puszcza tu oko zarówno do miłośników literatury przez tak zwane wielkie "L", jak i do zagorzałych wielbicieli seriali Netflixa. Znajdą tu coś dla siebie zagorzali kinomani oraz ci, którzy w książkach szukają rozrywki i dreszczyku emocji. Hervé Le Tellier połączył, zdawałoby się, niemożliwe: wciągające "czytadło" i wybitną, wielopłaszczyznową literaturę. I być może za to (a pewnie i za wiele innych rzeczy) uhonorowano autora "Anomalii" prestiżową Nagrodą Goncourtów.