Jednym z ulubionych Szekspirowskich konceptów prof. Jerzego Limona były „sylaby czasu” (Makbet, V.5), zbieżne z jego przekonaniem, że nadanie przeszłości formy za pomocą języka, czy to naturalnego, czy języka sztuki, wprowadza rzeczy minione do innego obszaru bytowania, czyniąc je elementem naszego doświadczenia współczesności. Podobne intencje przyświecają też publikacji niniejszego tomu, który zaświadcza o tym, że czas Limona trwa nadal, choć w innym wymiarze – wymiarze pamięci, lektury, inspiracji, dialogu, polemiki.

Tytułowy „czas Jerzego Limona” odpowiada temu, co najbardziej pociągało twórcę Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego w teatrze oraz sztuce, ale też wskazuje na epokę, w której żył i pracował – a której rytm wyznaczały kolejne etapy budowy jego teatru, edycje Festiwalu Szekspirowskiego czy rozliczne przedsięwzięcia artystyczne i nauko-we, jakich był inicjatorem bądź współautorem. „Czas Jerzego Limona” to także czas rozwoju nauki, który odcisnął się w jego badaniach, i czas jego indywidualnych poszukiwań badawczych oraz literackich.

Ze wstępu