Z recenzji Justyny Ziarkowskiej:

„[…] książka o Lorce jako artyście teatru – a mamy do czynienia z książką wypełnioną pogłębionymi i często porywającymi analizami jego dzieł dramaturgicznych, odwołującymi się do najnowszych ustaleń europejskich i amerykańskich badaczy: hispanistów, teatrologów i biografów Lorki – jest w Polsce bardzo potrzebna. […] Autorka świetnie dowodzi, że mamy do czynienia z wielkim reformatorem teatru, który sto trzy lata po swoim debiucie […] nie przestaje wzruszać widzów i inspirować innych artystów. Lorce udało się stworzyć specyficzny model teatru, wypracować własną konwencję teatralną, zaś Autorce przedstawić z pasją i równocześnie bez straty dla badawczej dociekliwości obraz znakomitego dramaturga i równocześnie wybitego reżysera i inscenizatora”.

Urszula Aszyk: profesor nauk humanistycznych, od 2021 profesor emerytowana Uniwersytetu Warszawskiego, z którym od roku 1980 była związana jako wykładowca literatury hiszpańskiej w Instytucie Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich. Wcześniej, jako asystent a następnie adiunkt, pracowała w Katedrze Teorii Literatury, Teatru i Filmu Uniwersytetu Łódzkiego. Przez ponad dwa lata (1998‒2000) na stanowisku profesora nadzwyczajnego prowadziła zajęcia na Uniwersytecie Śląskim. Była też zapraszana jako Visiting Professor przez uczelnie zagraniczne, między innymi w Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Hiszpanii, Brazylii, Szwecji, a w Wielkiej Brytanii, jako Senior Fellow prowadziła wykłady i seminaria na Uniwersytecie w Brystolu (1995‒2003) w zakresie studiów hispanistycznych. Pod jej kierunkiem powstały dziesiątki prac magisterskich i kilkanaście rozpraw doktorskich; była też recenzentem wielu rozpraw doktorskich i habilitacyjnych. Brała udział w dziesiątkach kongresów międzynarodowych i współorganizowała sympozja i kongresy na polskich uniwersytetach. Jest współzałożycielką Polskiego Stowarzyszenia Hispanistów i kilkakrotnie była przewodniczącą Zarządu Głównego tego Stowarzyszenia.

Była też członkiem Zarządu Głównego Asociación Internacional de Hispanistas i współpracowała z wieloma innymi stowarzyszeniami hispanistów. Jako konsultant i recenzent stale współpracuje z redakcjami pism naukowych, polskich i zagranicznych. Badania naukowe Urszuli Aszyk skupiają się na zagadnieniach dramatu i teatru; publikowane przez nią prace dotyczą  dramaturgii hiszpańskiej Złotego Wieku oraz teatru i dramatu XX wieku, polskiego i hiszpańskiego, zajmowała się również polsko-hiszpańskimi związkamu teatralnymi. Za osiągnięcia w badaniach naukowych była wielokrotnie nagradzana. Ogłosiła drukiem ponad dwieście rozpraw i artykułów, jest autorką serii książek: Iwo Gall. Poszukiwania teatralne (1978); Współczesny teatr hiszpański w walce o… teatr (1988, nagroda Klubu Krytyki Teatralnej im. Edwarda Csato); Entre la crisis y la vanguardia. Estudios sobre el teatro español del siglo XX (1995); Federico García Lorca w teatrze swoich czasów (1997); Corrale de comedias. Publiczne i stałe teatry w Hiszpanii, koniec XVI w. – pocz. XVIII w. (2005, nagroda Polskiego Ośrodka ITI-UNESCO); Drama‒Teatro‒Arte. Metateatralidad, intertextualidad y teatralidad del drama español del Siglo de Oro y del siglo XX (2014); Fuera de contexto.

dramáticas, motivos y mitos españoles en el teatro polaco (2017). W jej opracowaniu ukazały się drukiem Pisma o teatrze Iwo Galla (1993); Teatr niedokończony ‒ teatr otwarty Federika Garcíi Lorki (wybór tekstów i przekład, 1998); Nowa sztuka pisania komedii w dzisiejszych czasach. Przedstawiona Akademii w Madrycie Lopego de Vega (przekł. i wstęp, 2008). Pod jej redakcją wyszło szereg tomów prac zbiorowych, między innymi: Teatr Calderóna: tradycja i współczesność (2002); Reescritura e intertextualidad. Literatura-Historia-Cultura (2007), była też współredaktorem zbiorów studiów: El teatro español como objeto de estudios a comienzos del siglo XXI (2015); El texto dramático y las artes visuales. El teatro español del Siglo de Oro y sus Herederos en los siglos XX y XXI (2017); Teatro como espejo del teatro (2017).