Przy okazji publikacji arkusza Różne rodzaje jeszcze w roku 2007, Tomasz Ważny sugerował, że to, co dla niego w pisaniu było na tamten czas najistotniejsze, to przyjęcie perspektywy autora wycofanego, nie stawiającego samego siebie w centrum tego złożonego przedsięwzięcia, jakim jest proces pisania. Godzina wychowawcza, pełnoprawny debiut Ważnego, wydaje się być rozbudowanym zwieńczeniem tej świadomie wybranej strategii postrzegania i budowania tekstu poetyckiego. Wiersze składające się na książkę żywią się przede wszystkim postaciami przez autora podejrzanymi, zasłyszanymi, które poeta wpisuje w swoje narracje, przez które próbuje myśleć i odczuwać, co w konsekwencji prowadzi do powstania poezji zbudowanej z intrygującego wielogłosu. Próba mówienia poprzez wybranych bohaterów nie staje się jednak w Godzinie wychowawczej próbą mówienia autora o sobie. Ważny chce za wszelką cenę uniknąć tej pokusy. W konsekwencji oddaje przestrzeń wiersza swoistej „cudzości”, z tej ostatniej czyniąc gwaranta dla realizacji własnych założeń pisarskich. To właśnie wspomniana „cudzość” jest głównym bohaterem książki, co samo w sobie stanowi pewną osobność.