Niepozorne i zazwyczaj ignorowane dźwięki ludzkiego ciała zgodnie z duchem antropologii codzienności stają się tu metaforami codzienności, jej interpretacjami. Wychodząc od realiów fonicznych, autor słownika sięga do etymologii nazw dźwiękowych. Wydobywa z niej semiologiczne i symboliczne sensy, których echa tropi w najnowszej literaturze polskiej. Ujawnia się jako wnikliwy czytelnik i odsłania jej ukryty, akustyczny wymiar. Tak znajduje sposób poruszania się po dotychczas mało znanych obszarach współczesnej filozofii i wiedzy o kulturze, sytuując się na styku sound studies i somatopoetyki. Dla znawców będzie to praca zawierająca wiele inspirujących pomysłów do dalszych badań nad relacją ciała i dźwięków, dla miłośników literatury – okazja do nowych, nieraz zaskakujących odczytań.