Rozprawy prezentowane w kolejnym numerze "Przestrzeni Teorii" dotykają - zarówno w swej podstawowej tkance, jak i na obrzeżach podejmowanej refleksji - problemów powracających w dyskursie współczesnej humanistyki. Splatają się tu więc wątki dotyczące podmiotu i jego rozproszonej tożsamości, powtórzenia, identyczności i różnicy, relatywizmu i niepewności poznawczej, fragmentaryczności zastępującej zdekonstruowaną kategorię całości itp. Jednakże obszarem, który zaprząta uwagę autorów w sposób szczególnie intensywny, jest pojęcie transgersji, rozciągające się na poszczególne dziedziny sztuki, porządki dyskursu (tu głównie literatury i wypowidzi teoretycznoliterackiej), rodzaje i gatunki tekstów. Badaczy interesuje to, co niepodatne na jednoznaczne zakwalifikowania, porzedmiot niejasny co do swojej kategorialnej przynależności, a konkretniej: fikcja teoretycznoliteracka, nietypowa narracja o sobie, która z pewnością nie jest autobiografią, a jest po trosze prawie-powieścią, patchworkiem o sobie... Strategie przekraczania granic - oglądane z wielu punktów widzenia - odnajdują w poszczególnych artykułach ciekawe ukonkretnienia. [...] Zarysowuje się tu propozycja przejścia od narracyjnej do dramatycznej koncepcji teorii literatury, która znajduje swoje uzasadnienie w przywołanym kontekście myśli współczesnej filozofii, humanistyki oraz praktyki interpretacyjnej i artystycznej. [...] [...] Tak więc wielość i różnorodność (dyscyplinowa, metodologiczna, tematyczna, przedmiotowa...), założone jako trwałe cechy wyróżniające "Przestrzenie Teorii", pozwalają równocześnie budować wspólnotę myślenia, odsłaniającą zróżnicowaną, ale zintegrowaną perspektywę interdyscyplinarną. ( z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Bożeny Witosz)