Tę legendarną postać wspominają przyjaciele, uczniowie i współpracownicy, m.in. Joanna Bogacka, Ewa Dałkowska, Danuta Stenka, Mirosław Baka i Adam Orzechowski. W opowieści nie zabrakło też głosu samego Ryszarda Majora. Książka - począwszy od warstwy tekstowej, poprzez okładkę, ilustrację, a nawet muzykę - w całości przesiąknięta jest teatrem. FRAGMENT KSIĄŻKI (SŁOWA RYSZARDA MAJORA) "Jeśli przyjąć, że świat współczesny w rywalizacji z istniejącymi od wieków hierarchiami ludzkich wartości przegrał człowieka, to znaczy zatracił go w poplątaniu i pomieszaniu tych hierarchii, wypada mieć nadzieję, że właśnie teatr jest najlepszym miejscem, w którym człowieka można odnaleźć. Bo przecież nie gdzie indziej, a właśnie w teatrze, ze spotkania aktorów z widzami rodzi się szansa zbiorowego, a więc najbardziej pełnego i odpowiedzialnego utożsamienia się człowieka ze swoim losem. Różnorodność osobowości, wrażliwości i sposobów rozumienia, odmienność predyspozycji, umiejętności i inicjatywy, wielorakość postaw, punktów widzenia i racji, zjednoczone potrzebą spędzenia wieczoru w teatrze, to olbrzymi kapitał sił myślowych i duchowych, który prowokuje do tego, by inwestować go w proces szukania prawdy o człowieku". Ryszard Major (ur. 1948 zm. 2010) - reżyser. Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Wydziału Reżyserii Dramatu na warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. W latach 1975-82 pracował jako etatowy reżyser Teatru Wybrzeże. Na gdańskiej scenie stworzył ponad dwadzieścia spektakli m.in. "Teatr osobny" Mirona Białoszewskiego, "Marię Stuart" Fryderyka Schillera, "Iwonę, księżniczkę Burgunda", "Ślub", "Operetkę" i "Historię" Witolda Gombrowicza, "Bal w operze" Juliana Tuwima, "Wieczór Trzech Króli" Williama Shakespeare'a, "W małym dworku" Witkacego, "Pluskwę" Włodzimierza Majakowskiego oraz "Proces" Franza Kafki. Pracował także w gdańskim Teatrze Miniatura i Teatrze Miejskim w Gdyni. Ostatnim spektaklem, który wyreżyserował był "Bal manekinów" Brunona Jasieńskiego w Teatrze Wybrzeże.