Setna rocznica śmierci Michała Bałuckiego, która przypadała w roku 2001, przyniosła długo oczekiwaną, choć jak zaznaczał redaktor tomu, Tadeusz Budrewicz, zbiorową i jak dotąd jedyną monografię twórczości krakowskiego pisarza, zatytułowaną Świat Michała Bałuckiego . Znalazły się w niej omówienia różnych dziedzin jego literackiej twórczości, w tym również wybrane problemy dorobku komediowego. Jednocześnie ta „prawie monografia” Bałuckiego wyraźnie sugerowała potrzebę podjęcia dalszych, bardziej szczegółowych omówień. W oczekiwaniu na całościową oraz wyczerpującą monografię twórczości dramatopisarskiej najbardziej znanego i cenionego polskiego komediopisarza drugiej połowy XIX stulecia, oddajemy czytelnikowi do rąk kolejną teatralną odsłonę Michała Bałuckiego. Po książce zatytułowanej Michał Bałucki i teatr. Wybrane problemy i aspekty, w której znalazły się omówienia wybranych problemów związanych z twórczością komediową krakowskiego autora, m.in.: sztuki konkursowe, jednoaktówki, komedie wpisujące się w poetykę teatru w teatrze oraz dorobek krytyczny Bałuckiego, warto chyba zaprezentować tom poświęcony w całości recepcji krytycznej oraz scenicznej autora Domu otwartego. Zasadniczo dwudzielna budowa tomu służyć ma zaprezentowaniu krytycznej oraz scenicznej recepcji komediopisarstwa Michała Bałuckiego od roku 1867, czyli daty jego scenicznego debiutu komedią Polowanie na męża na scenie prowincjonalnego teatru w Stanisławowie, do momentu jego śmierci, czyli do roku 1901. Dodatkowym uzupełnieniem podjętych rozważań jest indeks wystawień komedii Bałuckiego na polskich scenach teatrów zawodowych, prowincjonalnych oraz amatorskich w latach 1867-1901. Zasadniczym celem podjętych badań ma być próba odpowiedzi na pytanie, czy Bałuckiemu rzeczywiście przysługuje miano polskiego Sardou, a także próba uratowania od zapomnienia jego impo-nującego dorobku komediowego oraz scenicznego. (Ze wstępu)