Warto zaznaczyć, że książka Macieja Stasiowskiego nie jest typową monografią, w której omawiane są pozycje w dorobku reżyserskim twórcy. Autor próbuje bowiem znaleźć klucz do całej twórczości Greenawaya, osadza ją nie tyle w wąsko rozumianym paradygmacie kina postmodernistycznego, ile szuka nawiązań szerszych, do literatury i sztuki, zwracając uwagę na intertekstualny wymiar filmów, ich dekonstrukcyjny potencjał, a zwłaszcza na to wszystko, co pozwala spojrzeć na to kino jako na przejaw działalności autotematycznej, swoistej metafikcji. Z recenzji prof. dra hab. Krzysztofa Loski Atlas rzeczy niestałych to jedna z najciekawszych książek (zarówno wśród już wydanych, jak i ocenianych przeze mnie a jeszcze nieopublikowanych), jaką przeczytałam w ostatnich latach. Napisana z pasją, polotem i inwencją, odsłania przed Czytelnikiem nowe horyzonty, podejmując bogactwo motywów i wątków ujętych w interesująco prowadzony wywód. Książka jest nie tylko dobrze napisana, ale też charakteryzuje ją specyficzny rodzaj detektywistycznego napięcia, który czyni jej lekturę nader zajmującą. Z recenzji prof. dr hab. Alicji Helman