Teksty były pisane w chwilach przełomu: niedługo po zamachu na World Trade Center, w czasach rewolucji #metoo oraz afer obyczajowych, politycznych i seksualnych, jakie wstrząsnęły Stanami Zjednoczonymi i Europą. Ostatnie teksty powstawały, gdy pandemia niespodziewanie zatrzymała w biegu cały świat. To zawieszenie i wielka niewiadoma skłania Margaret Atwood do zadania nurtującego wszystkich pytania: jak świat i my będziemy wyglądali później?

W Palących pytaniach Atwood nie unika tematów, które stały się znakiem rozpoznawczym jej publicystyki. Zdradza tajniki pisarskiego rzemiosła, dzieli się wiedzą z początkującymi pisarzami oraz rozmyśla o literaturze: jakie powinno być jej miejsce w świecie i dlaczego tak ważne jest, by nie bać się nowych odczytań zarówno klasyków, jak i pisarzy współczesnych. Dlatego snuje refleksje na temat Szekspira, Dickensa i Kafki. Szczególnie świeże i ciekawe jest jej spojrzenie na twórczość Ryszarda Kapuścińskiego, ale zastanawia się także nad literackimi drogami Alice Munro, Ursuli K. Le Guin, Raya Bradbury’ego, W.G. Sebalda czy Doris Lessing.