Ostatnią fantasmagorią ludzkości jest planeta Mars. Tam też nie uda się dotrzeć, bo my, ludzie, mamy w naszym kodzie zapisaną samozagładę, ile byśmy nie medytowali, ile byśmy pokojowych wegańskich superfoodsów nie zeżarli, i tak się nie wyzwolimy z roli, jaką we wszechświecie gra człowiek. W Eldorado Aschenbrenner wyraża nadzieję, że kiedyś ludzkość odbuduje się na czerwonej planecie. W Turyście wakacje to tylko przeniesienie koszmaru codzienności w dzikie realia pola biwakowego. Konsternacja pokazuje, co się dzieje, kiedy mieszają nam się poziomy rzeczywistości. Ucieczkę w sztukę ośmiesza cyniczny, choć wybitnie inteligentny Haulupa w Sztuce plastiku. Po Bumie nie ma już wątpliwości, kto rządzi światem. W Marsie wraca wiara, ale wiara jest matką głupich" – pisze Karolina Bikont na FB wydawnictwa.

"W sztukach Mayenburga widać wyraźną tendencję restytucji dramatu społecznego. Poruszają one palące problemy współczesnego egoistycznego, konsumpcyjnego i nasyconego agresją świata, dając szczególnie wgląd w często dramatyczne realia życia młodego pokolenia. Jako jeden z nielicznych tworzących obecnie dramatopisarzy niemieckojęzycznych sięga Mayenburg również po tematykę historyczną, stawiając przy tym ważkie pytania o pamięć, odpowiedzialność i tożsamość. Choć dramatopisarz nie unika w swoich tekstach wyrafinowanych eksperymentów formalnych, zachowuje tradycyjną dramatyczną strukturę, dystansując się tym samym od wszechobecnej dziś estetyki postdramatycznej" - pisze Artur Pełka we Wstępie do Eldorad.