Mozaikę obrazów i słów poprzedza wstęp napisany przez Justynę Lipko-Konieczną oraz Ewelinę Godlewską-Byliniak. Wprowadzają one odbiorcę w specyfikę tego rodzaju sztuki. Działalność Teatru 21 jest dla nich przyczynkiem do szukania nowych perspektyw opisu, nowego języka. Wszystko po to, aby uchronić artystów z niepełnosprawnością przed pułapką scenicznej prywatności, która stała się etykietą jaką społeczność zgotowała dla tego rodzaju twórczości.

Publikacja przyciąga uwagę surowością. Projektanci odpowiedzialni za opracowanie graficzne i formę wydawniczą – Radek Staniec i Maria Szczodrowska – zdecydowali się na druk przy użyciu zaledwie dwóch kolorów: głębokiej czerni i soczystej zieleni. Dodatkowo wyeksponowali elementy konstrukcyjne książki, które zwykle są niewidoczne: odkryty, zielony grzbiet, szycie składek, czarna tektura wykorzystana w oprawie (pozbawionej oklejki a uszlachetnionej tłoczeniem) oraz pudełko, w które wsunięta jest książka. To wszystko sprawia, że „21 myśli o teatrze” trudno porównać do innej książki.

Mozaikę obrazów i słów poprzedza wstęp napisany przez Justynę Lipko-Konieczną oraz Ewelinę Godlewską-Byliniak. Wprowadzają one odbiorcę w specyfikę tego rodzaju sztuki. Działalność Teatru 21 jest dla nich przyczynkiem do szukania nowych perspektyw opisu, nowego języka. Wszystko po to, aby uchronić artystów z niepełnosprawnością przed pułapką scenicznej prywatności, która stała się etykietą jaką społeczność zgotowała dla tego rodzaju twórczości.

Publikacja przyciąga uwagę surowością. Projektanci odpowiedzialni za opracowanie graficzne i formę wydawniczą – Radek Staniec i Maria Szczodrowska – zdecydowali się na druk przy użyciu zaledwie dwóch kolorów: głębokiej czerni i soczystej zieleni. Dodatkowo wyeksponowali elementy konstrukcyjne książki, które zwykle są niewidoczne: odkryty, zielony grzbiet, szycie składek, czarna tektura wykorzystana w oprawie (pozbawionej oklejki a uszlachetnionej tłoczeniem) oraz pudełko, w które wsunięta jest książka. To wszystko sprawia, że „21 myśli o teatrze” trudno porównać do innej książki.

Obie części wydawnictwa – opisowa i fotograficzna – są przejrzyste i bezpretensjonalne. Nie znaczy to jednak, że brakuje w nich dynamizmu. Dzięki zróżnicowanym układom kompozycyjnym oraz zderzeniom intensywnej zieleni z czarno-białymi fotografiami autorom udało się stworzyć opowieść, która ma swój początek, rozwinięcie i koniec. Zdjęcia rozmieszczono na rozkładówkach tak, by nie pozostawały obojętne względem siebie i co najważniejsze, żeby nie pozostały obojętne na spojrzenie odbiorcy. Zestawione ze sobą obrazy prowokują napięcia. Pełne emocji spojrzenia i gesty aktorów spotykają się gdzieś pomiędzy fotografiami, którymi możemy animować przekładając strony książki. W tych prostych zabiegach widoczna jest inspiracja książkami obrazowymi i photobookami z II poł. XX w.

21mysli.teatr21.pl