Wśród wspaniałych dramatopisarzy Shakespeare pozostanie zapewne niedościgniony w swej wielkości. Wydaje się, że ta alchemia, dzięki której wszystko, czego się tknął, zamieniało się w złoto, przeminęła wraz z nim. O ile bowiem współcześni mu i późniejsi poeci, zarówno Anglicy jak i i Niemcy, naśladowali jego arcydzieła, o tyle żaden po nim nie odważył się wkroczyć w ten magiczny krąg, w którym on sam jawi się tak potężny i straszny. Działalność literacka Tiecka - wybitnego poety, publicysty, tłumacza i edytora - obejmowała niemal trzy epoki: rozpoczęła się krytyką estetyki późnooświeceniowej, przeszła fazę romantyczną, by na koniec zwiastować nowe tendencje w sztuce. Dla niemieckiego teatru pisma Tiecka miały duże znaczenie przede wszystkim dlatego, że zapoczątkowały nurt reformy, której celem było znalezienie modelu sceny umownej w opozycji do teatru iluzjonistycznego. Tieck był również cenionym badaczem twórczości Williama Shakespeare'a. Nie szedł jednak w ślady impresyjnej krytyki Sturm und Drang, lecz geniusz poety ze Stratfordu widział w celowym doborze środków i świadomym kształtowaniu dzieła scenicznego. W pozostałych pismach Tiecka znajdujemy również szereg propozycji reformy stylu gry, kostiumu oraz dekoracji teatralnych.